แต่พอได้ดูกลับผิดคาด มันคือหนังสยองขวัญเอาใจตลาดแบบจริงจัง ไม่ต้องวิเคราะห์ไม่ต้องตีความ ขายฉากสยองกันแบบตรงไปตรงมา เป็นหนังที่คอหนังสยองขวัญจะต้องพึงพอใจกันอย่างสุด ๆ ถ้าใครชอบฉากเงียบ ๆ ลุ้น ๆ A Quiet Place มีให้คุณแบบจุใจ ลากกันยาว ๆ เป็นชั่วโมงไปเลย

หนังเล่าเหตุการณ์สมมติในปี 2020 ครอบครัวแอบบอตต์มีพ่อแม่ลูกชาย ลูกสาว อาศัยอยู่ในฟาร์มข้าวโพด แต่ละวันต้องดำเนินชีวิตกันแบบไร้เสียง เพราะถ้ามีใครทำเสียงดังเจ้าสิ่งลึกลับดุร้ายมันจะบุกมาคร่าชีวิตพวกเขา แล้วด้วยพลอตที่ว่าเจ้าสิ่งลึกลับจะปรากฏตัวถ้ามีเสียงดังนี่ล่ะ เอามาขยายเป็นบทภาพยนตร์ที่ทำให้สนุกได้มาก หนังก็เลยใส่เหตุบังเอิญให้มีเสียงดังอยู่บ่อยครั้ง แล้วทั้งครอบครัวก็ต้องอยู่ในภาวะตระหนก เตรียมรับมือกับการมาของเจ้าสัตว์ลึกลับ

รีวิวหนังผี ต้องชื่นชม ไบรอัน วู้ด และ สก็อตต์ เบ็ค เจ้าของเรื่องและบทภาพยนตร์ ที่เล่าเรื่องได้สนุกน่าสะพรึงตลอด 90 นาที และที่ต้องชื่นชมสุด ๆ คือ จอห์น คราซินสกี ดาราตัวประกอบตลอดกาล ที่หลายคนน่าจะคุ้นหน้าเขา ที่มาจับงานกำกับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 และกลายเป็นงานที่ก้าวกระโดดอย่างมาก จอห์น ไม่เพียงแต่กำกับ เขายังรับบทนำ และแก้ไขบทในร่างสุดท้ายด้วย เป็นคนที่ได้ดีเพราะเมียจริง ๆ

พาราเมาท์ทาบทามจอห์นมารับบทนำ เลยส่งบทมาให้เขาอ่านก่อน เอมิลี่ บลันต์ เมียในชีวิตจริงของจอห์น มาอ่านบทด้วยแล้วสนใจ เลยยื่นข้อเสนอกับพาราเมาท์ว่าเธอสนใจร่วมแสดงเรื่องนี้ด้วย เป็นข้อเสนอที่เรียกความสนใจพาราเมาท์ได้ดี เพราะชื่อเอมิลี่ บลันต์ ช่วยให้หนังดึงคนดูได้มากขึ้นแน่ แต่พาราเมาท์ต้องรับข้อแม้ว่า “ต้องให้จอห์น คราซินสกี สามีเธอรับหน้าที่กำกับด้วย” แม้ดูจะเป็นงานเสี่ยงกับดาราที่เคยมีผลงานกำกับหนังโรแมนติก-คอมมีดี้ มาแค่เรื่องเดียว แต่ผลที่ได้กลับได้รับเสียงตอบรับที่ดีเกินคาด

หนังเล่าเรื่องราวแบบก้าวกระโดดแต่ไม่ได้ทำให้เข้าใจยาก จากวันที่ 89 หลังวิกฤตการณ์ มาวันที่ 200 กว่า และสุดท้ายวันที่ 400กว่า แนะนำว่าหายใจให้ลึก ๆ ใน 30 นาทีแรก เพราะเมื่อเข้าวันสุดท้ายของเรื่อง ดูหนัง 4kคุณจะไม่ได้หายใจทั่วท้องอีกแล้ว บทหนังใช้เวลาครึ่งชั่วโมงแรก ให้เราทำความรู้จักตัวละครหลักทั้ง 4 ได้ลงลึกความสัมพันธ์ของพ่อแม่ลูก ปมในใจของแต่ละคน โดยมุ่งเน้นไปที่ความรักระหว่างพ่อและมิลลิเซนต์ที่นำมาขยี้ในช่วงหลังอย่างได้ผลชะงัดนัก

พอเข้าครึ่งหลัง หนังก็อัดวิกฤตการณ์ถาโถมเข้าใส่ครอบครัวแอบบอตต์แบบไม่ยั้ง ดูไปก็นึกไปว่าไอ้คนเขียนบทนี่มันใจร้ายกับตัวละครมาก อัดฉากลุ้นเกร็งกันแบบต่อเนื่อง ลุ้นแล้วลุ้นอีกยาว ๆ นับชั่วโมง เรียกว่าสะใจคอหนังสยองขวัญกันไปเลย แม้ในตัวอย่างหนังจะไม่เผยเจ้าตัวลึกลับให้เห็น แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ไม่มีการเก็บงำหรือให้เห็นแวบ ๆ หรืออุบไว้มาเผยกันท้ายเรื่องแบบนั้น เจ้าตัวลึกลับนี่โผล่มาตั้งแต่ต้นเรื่องเลย แล้วตั้งแต่กลางเรื่องไป ก็ปรากฏโฉมกันให้เห็นแบบเต็มตัว โคลสอัปกันให้เห็นความน่าเกลียดน่ากลัวกันแบบชัด ๆ ยิ่งตัวร้ายของเรื่องน่ากลัวเพียงใด อรรถรสของหนังก็ยิ่งเข้มข้นมากขึ้นเท่านั้น

เอมิลี่ บลันต์ ทำหน้าที่ได้คุ้มค่าดาราใหญ่ครับ ฉากห้องใต้ดินนี่เป็นฉากของเธอจริง ๆ กับการที่ต้องแสดงความเจ็บปวดขั้นสุดออกทางสีหน้า แต่ไม่สามารถกรีดร้องได้ การถ่ายทอดทางสีหน้าอาการเข้าถึงคนดูอย่างเรา ๆ ได้จริงครับ ว่าเจ็บปวดเพียงใดต้องอดกลั้นขนาดไหน

มิลลิเซ็นต์ ซิมมอนด์ ในบทเรแกน ลูกสาวคนโตเป็นอีกคนที่น่าชื่นชมเพราะในบทเธอคือเด็กสาวที่หูหนวก และที่สำคัญมิลลิเซ็นต์เธอหูหนวกจริง ๆ เป็นบทที่สวนทางกับธีมของเรื่อง ในขณะที่พ่อแม่และน้องที่ประสาทหูปกติกลับต้องอยู่ในโลกเงียบ ๆ พูดคุยกันด้วยเสียงไม่ได้ แต่กับมิลลิเซ็นต์ที่ต้องติดอยู่ในโลกเงียบเพราะพิการหู กลับเป็นคนที่อยากได้ยินเสียงเหมือนพ่อแม่และน้อง หนังใช้ประโยชน์กับแคแรกเตอร์ที่เป็นสาวหูหนวกของเธอได้ดี ที่ต้องไปอยู่ใกล้ ๆ กับเจ้าสัตว์ร้ายแต่เธอก็ยังไม่ได้ยินเสียงว่ามันมาอยู่ใกล้ ๆ แล้ว ชวนลุ้นมาก

สรุปว่า A Quiet Place คือหนังสยองขวัญที่สนุกมาก ได้ทั้งความน่ากลัว โดยไม่ต้องเน้นขายตุ้งแช่ แถมดราม่าเล็ก ๆ เรื่องความรักในครอบครัว เล่าเรื่องได้เก่ง ตัวอย่างของหนังสนุกที่ไม่ต้องมากซีจี ไม่ต้องมากคนแสดง ไม่ต้องใช้ทุนสร้างมหาศาล สนุกรวบรัดในเวลาแค่ 90 นาที จบได้แบบลงตัวสุด ๆ ดีงามสมคุณค่า 100% จาก Rottentomatoes

    ดูหนังออนไลน์ แม้จะเป็นงานสร้างของไมเคิล เบย์ ผู้กำกับที่นิยมความอึกทึกครึกโครม แต่หนัง A Quiet Place งานกำกับเรื่องแรกของจอห์น คราซินสกี นักแสดงระดับแถวสอง ที่เคยเล่นหนังของเบย์ 13 Hours: The Secret Soldiers of Benghazi มาแล้ว กลับมีทุกอย่างที่ตรงกันข้ามกับหนังที่ผู้อำนวยการสร้างของตัวเองกำกับ

     หนังเปิดเรื่องมาโดยให้เป็นวันที่  89 ที่ยากจะรู้เหมือนกันว่านับเริ่มต้นจากอะไร แต่เป็นในปี 2020 ครอบครัวแอ็บบ็อทท์ ที่ประกอบด้วย ลี-สามีและพ่อ, เอฟเวอลีน-ภรรยาและแม่, เรแกนลูกสาวคนโตที่หูหนวก, มาร์คัสลูกชายคนกลาง และโบน้องชายคนเล็ก พยายามเก็บสิ่งของต่างๆ จากซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยความเงียบเชียบอย่างที่สุด แต่เมื่อพวกเขากลับบ้าน โบที่เรแกนฝืนคำสั่งพ่อยอมให้หยิบของเล่นกลับบ้าน ที่ยังแอบเอาถ่านติดมาด้วย กลับเอาของเล่นขึ้นมาเล่น

และเพียงแค่ไม่กี่นาที เขาก็จากไปต่อหน้าต่อตาผู้คนในครอบครัว เมื่อถูกสิ่งมีชีวิตลึกลับพุ่งเข้าทำร้าย ดูหนังออนไลน์ 4k

     เวลาในหนังขยับเป็นวันที่ 400 กว่า หรือราวๆ 1 ปีหลังจากเหตุการณ์นั้น เอฟเวอลีนท้องแก่ใกล้คลอด เรแกนจมอยู่กับความคิดที่ว่าพ่อไม่รัก เนื่องจากทำให้น้องต้องจากไป ทั้งที่ลีไม่ได้คิดเช่นนั้น และหาทางประดิษฐ์สิ่งที่ทำให้ลูกสาวคนโตใช้ประสาทสัมผัสการได้ยินดีขึ้นกว่าเดิม ส่วนมาร์คัสก็อยู่ในระหว่างการเรียนรู้ที่จะเติบโตผ่านพ่อ ที่พยายามสอนทุกอย่างที่เขารู้ให้กับลูกชาย

     แม้จะพยายามอยู่ด้วยความเงียบ ทำให้เกิดเสียงน้อยที่สุด สิ่งมีชีวิตลึกลับก็รู้สึกถึงความมีอยู่ของพวกเขา เพียงแต่ว่า พวกมันยังหาตัวตนไม่เจอ แต่เมื่อเวลาของเอฟเวอลีนเหลือน้อยเต็มที โอกาสที่พวกเขาจะถูกพวกมันเล่นงานก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งผู้ชมอย่างเราๆ ก็ถูกอัดความกดดันในการชมใส่เข้ามาพร้อมๆ กัน โดยความเงียบในหนัง ก็คือสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกกดดันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ดูหนัง

     และคราซินสกีที่ลงมือกำกับเป็นครั้งแรก พ่วงเขียนบทร่วมกับไบรอัน วูดส์, สก็อทท์ เบ็ค ก็ใช้องค์ประกอบต่างๆ ที่มีมาสร้างความตื่นเต้น ระทึกขวัญให้กับผู้ชมผ่านความเงียบอย่างได้ผล ราวกับเป็นผู้กำกับผู้เชี่ยวชาญ มากประสบการณ์ ในการใช้ภาษาและองค์ประกอบของภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็น ดนตรีประกอบที่ต้องออกเมื่อถึงเวลาจริงๆ ตัวละครที่มีทั้งเด็กหูหนวก, เด็กวัยกำลังซน, ผู้หญิงท้องแก่ ที่ล้วนพร้อมจะสร้างความอึกทึก ในสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้ว่าอันตรายจะพุ่งมาถึงตัวเมื่อไหร่ เมื่อมี “เสียง” เกิดขึ้น

     นอกจากความเงียบจะกดดันเรา ผู้คนตัวละครที่มีในหนัง ก็อยู่ในสภาพของระเบิดที่พร้อมจะ “ตูม” ขึ้นมาได้ทุกเมื่อ

     ยิ่งให้ผู้ชมได้รู้จักพวกเขาน้อยที่สุด ได้รู้เฉพาะสิ่งที่อยากให้รู้ ก็ยิ่งทำให้วิตกว่าเวลาของพวกเขาอาจจะหมดไปในไม่ช้านี้ ซึ่งการจัดการกับโบน้องเล็กของบ้านในตอนต้นเรื่อง ก็ไม่ต่างไปจากการขู่ผู้ชมเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ผู้ชายหรือผู้หญิง คนท้องแก่หรือหูหนวก ทุกคนสามารถ “ตาย” ได้ในหนังเรื่องนี้

     ที่ความรู้สึกว่า “ใคร” จะเป็นรายต่อไปนั้น พลุ่งพล่านและแข็งแรงมาก ไม่ต่างไปจากน้ำต้มที่เดือดปุดๆ อยู่ตลอดเวลา

     และคนที่ต้องเป็นพยานในการจากไปของพวกเขา ก็คือพวกเราที่นั่งอยู่ในโรงที่มืดมิดนั่นเอง

     หนังอาจจะดูเหมือนไม่มีเรื่องราวอะไรก่อนหน้าให้รับรู้ แต่หากเก็บเกี่ยวสิ่งละอันพันละน้อยที่หนังเผยออกมาให้เห็น ไม่ว่าจะเป็นโน้ทสั้นๆ ข่าวที่ถูกตัด หรือความเชี่ยวชาญของตัวละครมาประกอบกัน A Quiet Place มีความสมเหตุสมผลในระดับที่ทำให้เหตุการณ์ในหนังดูน่าเชื่อถือ หรือไม่หลุดจนทำให้ความตื่นเต้นทั้งหลายที่พยายามสร้างลอยหายไปด้วย เหมือนอย่างเช่นที่ ทำไมทุกคนในบ้านรู้จักภาษามือ…

     นั่นก็เพราะลูกสาวคนโตของครอบครัวหูไม่ได้ยินนั่นเอง

     คราซินสกี ไม่พยายามเล่นใหญ่ และไม่ทำอะไรเกินตัว แม้พล็อตของหนังเองหลายๆ อย่างก็คุ้นชิน จนเหมือนจะเป็นสูตรสำเร็จอยู่เหมือนกัน แต่รายละเอียดและไอเดียต่างๆ ที่เขาใส่มานั้น โดยเฉพาะการเล่าเรื่อง ที่ทำให้คนดูใจตุ้บๆ ต่อมๆ อยู่ตลอดเวลา กระทั่งการแก้ไขปัญหาต่างๆ ของตัวละคร ก็อยู่บนพื้นฐานของสิ่งต่างๆ ที่หนังปูเอาไว้

     และเมื่อมาถึงฉากสุดท้าย คราซินสกีก็ทำให้ผู้ชมที่อกสั่นขวัญแขวนมาตลอด ได้กลับบ้านพร้อมกับความสะใจ